In 2044 win ik de Nobelprijs voor de Literatuur. Als eerste Nederlander nog wel. Ik ben dan 64 jaar. Tijdens mijn dankwoord, zal ik  zeggen: "Ik weet nog steeds niet wie ik ben, maar inmiddels wel wie ik was."

Dat geldt vandaag ook. Wie was ik:

• achttien jaar een jongetje gebleven in Sappemeer-Noord, Groningen
• vier jaar student en vier jaar feestvierder in Maastricht, het wisselde in die acht jaar per dag.
• tien jaar werkende man in drie verschillende banen in de omgeving Amsterdam.
• drie jaar in Mae Sot, Thailand gewoond met een promoverende vrouw en twee schoolgaande kinderen om een boek te schrijven.

En nu?

Professioneel uit ik mij sinds augustus 2020 als ondernemer die zich volledig richt op de advisering rond arbeidsverhoudingen. Alleen voel ik mij ook vaak een schrijver, echtgenoot, papa, een lifter die graag naar andermans levensverhalen luistert, een amateur filosoof, en nog veel meer.

Dus wie ik nu ben? Vraag het mij over een paar jaar maar.